Hierna een fragment uit de boekenreeks “Gouden Gouldjes” deel 2, hoofdstuk 3, “ Amadine van de toekomst “ :
Subtitel : “Witte Tita-tovenaars en zwarte magiërs”
Indien een dergelijke middeleeuwse genezer met al zijn beperktheden die hedendaagse praktijken kon aanschouwen, dan ware zijn verbouwereerde conclusie ongetwijfeld dat hij als middeleeuwse drankjesbrouwer, met meer gezond verstand handelde dan de doorsnee chemoverslaafde “lief-hebber” die vandaag “preventieve zelfmedicatie met chemische middelen” (sic) op collectieve basis toepast op geheel de hokpopulatie.
"Zelfmedicatie vanuit oprechte bezorgdheid”, zo luiden alle verslaafde gebruikers. Oprechte bezorgdheid ten bate van wie ? Ten bate van de vogels...? of ten bate van de verstrekkers....? Waarbij alle rede en redelijkheid meestal helemaal verdwenen blijkt. Ook al werd aanvankelijk meestal gestart met curatieve bedoelingen voor individuele behandelingen. Om direct nadien tot de bedenking te komen “dat men best toch wel het zekere voor het onzekere neemt”, ja toch....?
En daar komt even later reeds de allereerste preventieve actie aan. Voor gans het hok, dus collectieve behandeling. Want in alle geval toch beter te voorkomen dan te genezen (sic), zoveel is zeker…ja toch... ?
Voorwaar al bij al een enorme verrassing wellicht voor
allen die het ene moment nog dachten te spreken
over “genees-middelen”, eerder dan
over “ziektevoorkomings-middelen”, even nadien.
Eens een chemo-gebruiker mentaal zover naar “verondersteld zelfbehoud” (sic) via preventieve chemo-actie is geëvolueerd, is de verslaving ingezet. En onomkeerbaar. Zowel voor de verslaafde kweker zelf, als voor elk die er vogels aanschaft. Vanaf hier blijkt een terugkeer naar de vaak beenharde realiteit niet langer vanzelfsprekend. Vandaar zeer begrijpelijk alle halsstarrigheid vanwege kwekers-gebruikers, met tegelijk hun niet aflatend zoeken naar excuses, typerend voor elke vorm van verslaving.
Voor de meeste chemo-gebruikers betekent zulks het begin van het einde. Vooral het einde voor de veerkracht en levenskracht van hun gehele hokpopulatie. Want de gevolgen zijn voorspelbaar :
Het besluit van Marshall en Sammut is aldus ondubbelzinnig correct :
Lang alvorens die chemo-gebruikers het goed en wel in de gaten hebben, blijven zij zitten met een hok vol vogels waarbij zelfs de allerlichtste infectie mogelijk tot catastrofale gevolgen met epidemiologische effecten leidt. Mogelijk voor de algehele hokpopulatie.
Vandaag voelen tal van gouldliefhebbers zich geroepen om "zichzelf veilig te stellen (sic) via gebruik van chemo". Op slag worden zij chemische Ali's vanuit kortzichtigheid en eigenbelang. "Want hé... anderen doen het toch ook nietwaar..." Toch kan het ook éénvoudig anders, geheel zonder industriële chemo. Alles begint met onverdorven sterke kweekvogels, en een gezonde dosis inzicht vanwege de kweker die vogels gaat aanschaffen. Gezond verstand behoort toe aan hen die het gebruiken.
Aldus sprak de Witte Tovenaar. Aandachtig heb ik geluisterd. En alle zwarte chemo-magiërs met hun duistere fabeltjes voorgoed wandelen gestuurd. Einde fragment)
Chemische Ali's die vogels doordrenken met chemo, geven onveranderlijk als eerste uitleg en verweer : "Ik zou wel anders willen, maar het kan niet anders; 't is niet mijn eerste keuze, maar ik moet wel". Eén van de vele sprookjes uit het grootboek "Gouldjes in Fabeltjesland". Want er is altijd die open keuze. De keuze om te starten met sterke, ongemedicamenteerde vogels die niet afhankelijk zijn van chemische trucage.
Want uiteraard ook hier geldt :
"Goed begonnen is altijd meer dan half gewonnen."
Subtitel : “Witte Tita-tovenaars en zwarte magiërs”
Een middeleeuws magister-alchemist had het beslist niet voor mogelijk gehouden dat vandaag de dag zogenaamde “gould-liefhebbers” het zogenaamde “dierenwelzijn” heel vaak “preventief verzekeren” (sic) vanuit de bio-industriële norm van industriële chemo die over plant en dier wordt uitgestort.
Indien een dergelijke middeleeuwse genezer met al zijn beperktheden die hedendaagse praktijken kon aanschouwen, dan ware zijn verbouwereerde conclusie ongetwijfeld dat hij als middeleeuwse drankjesbrouwer, met meer gezond verstand handelde dan de doorsnee chemoverslaafde “lief-hebber” die vandaag “preventieve zelfmedicatie met chemische middelen” (sic) op collectieve basis toepast op geheel de hokpopulatie.
"Zelfmedicatie vanuit oprechte bezorgdheid”, zo luiden alle verslaafde gebruikers. Oprechte bezorgdheid ten bate van wie ? Ten bate van de vogels...? of ten bate van de verstrekkers....? Waarbij alle rede en redelijkheid meestal helemaal verdwenen blijkt. Ook al werd aanvankelijk meestal gestart met curatieve bedoelingen voor individuele behandelingen. Om direct nadien tot de bedenking te komen “dat men best toch wel het zekere voor het onzekere neemt”, ja toch....?
En daar komt even later reeds de allereerste preventieve actie aan. Voor gans het hok, dus collectieve behandeling. Want in alle geval toch beter te voorkomen dan te genezen (sic), zoveel is zeker…ja toch... ?
Voorwaar al bij al een enorme verrassing wellicht voor
allen die het ene moment nog dachten te spreken
over “genees-middelen”, eerder dan
over “ziektevoorkomings-middelen”, even nadien.
Eens een chemo-gebruiker mentaal zover naar “verondersteld zelfbehoud” (sic) via preventieve chemo-actie is geëvolueerd, is de verslaving ingezet. En onomkeerbaar. Zowel voor de verslaafde kweker zelf, als voor elk die er vogels aanschaft. Vanaf hier blijkt een terugkeer naar de vaak beenharde realiteit niet langer vanzelfsprekend. Vandaar zeer begrijpelijk alle halsstarrigheid vanwege kwekers-gebruikers, met tegelijk hun niet aflatend zoeken naar excuses, typerend voor elke vorm van verslaving.
Voor de meeste chemo-gebruikers betekent zulks het begin van het einde. Vooral het einde voor de veerkracht en levenskracht van hun gehele hokpopulatie. Want de gevolgen zijn voorspelbaar :
• Gestadige daling van de natuurlijke immuniteit van elk en iedere vogel binnen het bestand, langzaam maar zeker.
• Gekoppeld aan een verhoogde en versnelde resistentie van ziekteverwekkers, die via ettelijke mutaties binnen het vogellichaam, hun weerstand tegenover de chemo-aanvallen stap voor stap hebben opgedreven.
• Daarbij niet enkel levenskracht en weerstand van individuen steeds verder uithollend, maar tegelijk de algehele soortsterkte doorheen het ganse hok ondermijnend.
• Plus daarnaast tegelijk de enorme belasting/vergiftiging van het milieu, door de verschillende tienduizenden kilo's chemische varianten die deze categorie lief-hebbers samen -alleen al in België en Nederland- jaarlijks over de door hun gehouden vogels en hun voedselplanten uitstorten. Chemo die even later via de ontlasting terugkeert in de bodem en de vervuiling aldaar jaar na jaar steeds dodelijker maakt voor mens en dier. Kruipende vergiftiging niet alleen dus óp het hok zelf, maar tevens daarbuiten.
Het besluit van Marshall en Sammut is aldus ondubbelzinnig correct :
Lang alvorens die chemo-gebruikers het goed en wel in de gaten hebben, blijven zij zitten met een hok vol vogels waarbij zelfs de allerlichtste infectie mogelijk tot catastrofale gevolgen met epidemiologische effecten leidt. Mogelijk voor de algehele hokpopulatie.
Vandaag voelen tal van gouldliefhebbers zich geroepen om "zichzelf veilig te stellen (sic) via gebruik van chemo". Op slag worden zij chemische Ali's vanuit kortzichtigheid en eigenbelang. "Want hé... anderen doen het toch ook nietwaar..." Toch kan het ook éénvoudig anders, geheel zonder industriële chemo. Alles begint met onverdorven sterke kweekvogels, en een gezonde dosis inzicht vanwege de kweker die vogels gaat aanschaffen. Gezond verstand behoort toe aan hen die het gebruiken.
Aldus sprak de Witte Tovenaar. Aandachtig heb ik geluisterd. En alle zwarte chemo-magiërs met hun duistere fabeltjes voorgoed wandelen gestuurd. Einde fragment)
Chemische Ali's die vogels doordrenken met chemo, geven onveranderlijk als eerste uitleg en verweer : "Ik zou wel anders willen, maar het kan niet anders; 't is niet mijn eerste keuze, maar ik moet wel". Eén van de vele sprookjes uit het grootboek "Gouldjes in Fabeltjesland". Want er is altijd die open keuze. De keuze om te starten met sterke, ongemedicamenteerde vogels die niet afhankelijk zijn van chemische trucage.
Want uiteraard ook hier geldt :
"Goed begonnen is altijd meer dan half gewonnen."
Tekst : Ivan Lievens
Tekstbewerking : Lester Lievens
__________________________________________________________
053 83 82 24 
