RUBRIEK 'Geef de natuur op het hok een kans' : Waarschuwing via Avro-reportage

Over :

Nederland’s dierenfokkerijmodel,
binnen Europa koploper in antibioticagebruik,

ontdekt knoflook
en de heilzame kracht van allicine

Met hun zware afhankelijksrol als de grootste antibiotica- gebruikers van Europa, lopen onze noorder- buren met hun dierenfokkerij- model,

aanzienlijk veel meer dan andere Europese landen ernstig risico op verregaande resistentie van ziektekiemen in consumptievlees. Via landelijke tv-verslaggeving hebben programmamakers van de AVRO gemeld dat onze noorderburen dan toch de helende en versterkende voedingskracht van knoflook voor dieren herontdekt hebben.

Het gezond verstand heruitgevonden ? Dat valt af te wachten, zo meldt het AVRO-programma. En inderdaad, een pharmaceutische verslaving gooit men niet zomaar van zich af. Bovendien is daar ook nog het volhardende voorschrijfgedrag van Nederlandse dierenartsen, die vanuit commerciële overwegingen naar hun klanten toe liever vasthouden aan antibiotica, chemo en overige industriële pharmaceutica, eerder dan open te staan voor gezondere, natuurlijke alternatieven. Zoals in dit geval dus allicine uit knoflook, zoals in de AVRO-reportage beschreven.

Niet alleen vanuit stallen en kwekerijen komt bevestiging van de toepassingswaarde van natuurlijke middelen, maar daarnaast klinkt eveneens vanop universitair niveau de wetenschappelijke bevestiging van de meerwaarde van deze natuurlijke toepassing. Dat is de Nederlandse overheid niet ontgaan, die -een eerste keer- bij monde van staatssecretaris Bleker eerder al liet weten dat het antibioticagebruik in Nederland onaanvaardbare grenzen heeft overschreden en sowieso dringend naar beneden moet. Nadien volgden van overheidswege nog meerdere keren bevestiging van dit vernieuwde inzicht.

Hobby-kweekhok,
Bezint eer ge begint
Eindelijk dan toch een stukje "terug naar de natuur" dus, in het grootste antibiotica-fokkersland van Europa. Eindelijk dan toch het  allerprilste begin van een opening tot bezinning. Hoewel zeker laattijdig, in elk geval tegelijk ook hoopgevend als vernieuwd inzicht binnen een nationaal verslavende pharma-cultuur die in Europa zijn gelijke niet kent in termen van schromelijke overdrijving. Herbezinning dringt zich op. Het begin van bewustwording dient zich aan, zeker ook voor hobbykwekers. Bewustwording van het soort zoals sinds bijna 30 jaar onafgebroken vanop dit gouldamadinekweekhok in Erpe-Mere, aan collega's-gouldkwekers doorheen Europa wordt aangereikt.

Slechts uiterst zelden hebben we het als fokker in de loop van die 30 jaar interactie met Nederlandse collega's-gouldfokkers meegemaakt dat er bij de noorderburen-collega's met een antibioticaverslaving, "ruimte bleek te zijn voor genoeg openheid om zichzelf heruit te vinden" , telkens wanneer het gaat over nefaste gevolgen van een systematische afhankelijkheid van antibiotica en overige industrieel-pharmaceutische chemo, plus de vernietigende effecten daarvan op lichaamsweerstand en gezondheid van totale kweekpopulaties op het hok.

Misschien komt er op termijn dan toch enige ruimte voor herbezinning en herbronning, na de publiek verkondigde prefase van bewustwording in AVRO’s “Eén Vandaag”. Het valt te hopen.

En met die lang verhoopte herbronning, ook meteen Nederlandse hoop om af te raken van een ongezonde reputatie als grootste antibioticagebruikers van Europa.

Hoop meteen ook op minder tegennatuurlijk handelen bij de kweek van dieren, onder het motto “doe es normaal, doe es minder chemotroep”.

Bovendien niet alleen hoopvol voor de bio-industrie en de gezondheid  van vleesconsumerende en melkconsumerende noorderburen.

Maar daarnaast meteen ook met hoop op mogelijk vernieuwde inzichten voor die categorie hobbykwekers van siervogels, die ook vandaag nog, zo vaak op de meest extreme manieren blindemannetje blijven spelen met lactonenchemo, sulfachemo, nitrochemo en antibiotica. Alsof het louter snoepjes waren, gezond voor elke vogel. Helaas pindakaas. Want vandaag meer dan ooit tevoren, zijn er bij onze noorderburen, precies door aangehouden excessen in gebruik van chemo-troep op vogelhokken, meer verzwakte kweeklijnen dan ooit tevoren. Met zeer herkenbare symptomen. Het ene na het andere van deze chemische hokken ziet men het ene jaar nog pieken in de hitlijsten, om het jaar daarop getuige te zijn van hun vrije val naar de diepte, vaak genoeg na epidemiologische ravages op het kweekhok. In het recente verleden zijn dat louter vaststellingen geweest. Uiteraard zijn ook deze chemo-goochelaars van het hobby-kweekhok heel dringend toe aan herbronning. Eveneens voor deze categorie kwekers kan de AVRO-reportage een eerste hulplijn voor vernieuwd inzicht zijn.

Jawel, u kan het ook
En jawel, er zijn dus medicatie-vrije alternatieven, zoals overigens de praktijk vanop dit kweekhok al meer dan 30 jaar luidop verkondigd :

"Als wij het kunnen, kan u het ook."

"Kijk voor uzelf : het is aan de vogels te zien".

"Rustiger en 'blijere' vogels met minder stress."

"De sterkste vogels met sterke jongen op stok, en meer jongen op stok."

"Gezonde en grote jongen op stok, zonder nood aan 2 potten en 3 flessen uit de apotheek."

"Op hobby-hokken minder chemische middelen gebruiken, leidt tot minder belasting van het milieu".

"Ondertussen aub geen ontvluchtend vingertje wijzen naar de 'grote bio-industrie', maar weet dat vele kleine hobbyhokken samen ook een grote maken".

Met de toekomst voor ogen
Dit gouldamadinehok in Erpe-Mere is vrij van elk soort industriële pharmaceutica sinds de opstart van het hok eind de 70er jaren, dat is algemeen geweten.

Echter, wij zijn daarin vandaag niet meer alleen. Ook al zijn ze op heden nog buitensporig schaars, er zijn tijdens afgelopen jaren andere natuurkweek-hokken bijgekomen die op systematische wijze -dus gedurende meer dan minstens 5-6 opéénvolgende jaren telkenjare minstens 50-60 natuurbroedjongen kweken zonder inteeltschema's- ook totaal vrij blijven van antibiotica en chemo. Anders gezegd, die natuurkweekhokken zijn er onder gouldfokkers, weliswaar verhoudingsgewijs in een ontluisterende mini-minderheid qua aantal. Niettemin bewijzen ze niet enkel dat er betere en duurzamere resultaten behaald worden zonder chemische hokverslaving; maar ze bewijzen ook dat al dan niet verslaafd zijn aan industriële chemo louter een keuze is, een keuze die de fokker maakt, of men nu bio-industrieel professioneel is, of louter hobby-kweker. Want jawel, ook op dit vlak maken vele kleintjes samen... één hele grote koek.

En zeer zeker, ook al zijn ze vandaag nog altijd de grote uitzondering op de zeer veralgemeende regel, totaal antibiotica-vrije natuurkweek-hokken behoren dus naar de toekomst toe meer te worden dan enkel maar "de uitzondering op de regel", zowel in de bio-industrie als in de hobbykwekerij. Want meteen zijn medicatie-vrije hokken ook op termijn betere alternatieven zowel voor mens en dier, maar in eerste rangorde tevens veel beter voor het milieu; zo bevestigt tevens de genoemde AVRO-reportage.

In die Nederlandse tv-reportage blijkt onder meer uit de getuigenis van een professionele kippenkweker, dat totaal medicatie-vrij kweken niet alleen uitermate haalbaar is, maar dat bovendien het schrappen van pharmaceutische chemomiddelen bij de fok van vogels daarnaast ook tal van voordelen oplevert voor zowel mens als dier : "Het is aan de vogels te zien, ze zijn rustiger en relaxter, ze zijn gewoon een heel stuk sterker en gezonder" , herhaalt de kweker in de reportage.


Bevrijdend
Kweekhokken bevrijden van het systematisch en industrieel gebruik van antibiotica en chemo, leidt ontegensprekelijk tot gezondere en sterkere vogels. Maar meer dan dat nog, een hobbykwekerij vrij medicatieverslaving draagt even nadien ook bij tot een schoner en gezonder milieu.

Zeg nu zelf :
Een gezonder leefmilieu met daarnaast sterkere en gelukkigere dieren op het hok,
voor welke mens en kweker is dat niet genoeg ?




Tekst en tekstbewerking : ILLK

________________________________________________________

Video-bronvermelding

Voor wie de AVRO-reportage wil bekijken, dat kan via de link hieronder :

Avro reportage in “EénVandaag” : Natuurlijk alternatief voor antibiotica: Allicine

Aansluitend : VPRO-reportage in Labyrint TV

Over sterker wordende ziektekiemen door het falen van antibiotica, wegens jarenlange overdrijvingen van mensenwege

Aansluitend : De werkzaamheid van allicine in knoflook

Bijkomende info over breedsprectrumwerking en effecten van look

Vervolgens : Antibiotics, A Pathway To Disease - Dr.Jeff McCombs (Vertaald : Antibiotica is de zekere weg naar meer ziekte)

Waarschuwing : Antibioticagebruik is de zekere weg naar steeds zwakker en zieker worden - aftakeling en ondergang

Vervolgens : Detrimental Effects of Antibiotics - Dr.Jeff McCombs (Vertaald : De lichaamsvernietigende effecten van antibiotica)

Waarschuwing : Hoe antibiotica stap voor stap de lichaamsweerstand uitholt en uiteindelijk totaal vernietigt.

________________________________________________________
In de marge : de keerzijde van de medaille

Van specialisten wordt specialisme en expertise verwacht,
geen gefoefel.

Als gouldkwekers en pioniers-promotors van een natuurlijke kweekmethode waarbinnen enkel de allersterkste gouldamadines zich kunnen doorzetten in een natuurlijk gestemde selectie, heeft jarenlange en brede observatie ons toegelaten om een aantal vaststellingen te maken die we binnen Europa, maar vooral in de lokale gouldfokkerij van de Lage Landen liever anders hadden zien evolueren; uiteraard in België maar toch vooral anders hadden willen zien evolueren in Nederland, vandaag op Europees vlak eenzaam koploper in medicatiegebruik bij dieren.

Het valt zonder meer te betreuren dat met name zelfs in een omgeving die zichzelf specialistisch benoemd als speciaalclub-van-de-gouldamadine-in-natuurbroed, er na geduldige observering tijdens de jongste 10 jaar, zelfs daar in onverminderd groeiende mate een historie van vaststellingen gemaakt worden van steeds meer “reclame voor medicatiegebruik” , naast steeds meer

Van gouldspecialisten wordt gouldexpertise verwacht,
geen apothekerskast voor chemisch platgieten, noch andere tegennatuurlijke kunstgrepen.

reclame voor andere contra-natuurlijke praktijken op het kweekhok. Met daarbovenop ook ondermeer in het kwartaalblad-magazine “Het Spectrum”, ook steeds nadrukkelijker advisering voor bloedvernauwend-verzwakkende technieken zoals bijvoorbeeld incestueuze inteeltschema’s, uitgerekend bij een polymorf als deze. Van gouldspecialisten wordt gouldexpertise verwacht, geen apothekerskast voor chemisch platgieten, noch andere tegennatuurlijke kunstgrepen.

Tegennatuurlijk en soortverzwakkend streven op het gouldhok is uiteraard nooit de bedoeling geweest van de grondleggers en oprichters van de Nederlandse Speciaalclub. Integendeel. Zeer integendeel zelfs, en tegelijk zeer vanzelfsprekend. Althans dan toch voor elk die de geschiedenis en historiek van de natuurbroed gouldamadine in West-Europa kent. Het initiatief vanwege de SNGN-initiatiefnemers kwam er reactionair. En wel als antwoord op immense stromen zwakke want systematisch gemedicamenteerde pleegbroedgoulds. Pleegbroedgoulds die niet enkel verregaande gedragsdegeneratie en gebrekkige tot totaal ontbrekende voedsterprestaties toonden. Maar tevens fysiek totaal afhankelijk waren geworden van noodzakelijke onderdompeling in nitrochemo en antibiotica, wilden hun pleegbroedkwekers niet het risico lopen om hun hele hok collectief te zien bezwijken aan steeds resistenter ontwikkelende flagellaatvormen van cochlosomosa en trichomonas gallinae, of nog geniepigere tussenvormen van de beide voorgaande, in de volksmond zeer treffend omschreven als de zogenaamde "japanse meeuwenziekte".

Het initiatief vanwege de SNGN-grondleggers kwam er reactionair.
En wel als antwoord op immense stromen zwakke want systematisch gemedicamenteerde pleegbroedgoulds.

Waarbij resistentie van ziekteverwekkers op die manier zo kwalijk hoog uitgroeide tot een monster dat steeds meer koppen kreeg. Een monster dat dodelijk vernietigend te keer kon gaan bij elke liefhebber die dergelijke chemovogels aanschafte, zonder te weten dat men een tijdbom in huis had gehaald.

                        ________________

Bij hun Soest-start in de jaren '90 formuleerden de initiatiefnemers van de SNGN het vaste voornemen en nobel streven om van de gouldamadine een betrouwbare maar vooral sterke en gezonde kweekvogel te maken, die niet langer hoefde ondergedompeld te worden in chemische nitroverbindingen Emtryl en RidzolS zoals per definitie systematisch toegepast door pleegbroedkwekers. Dat vaste voornemen van de initiatiefnemers vormde meteen de basis van hun opzet.
                        ________________


Hetzelfde streven gold toen reeds sinds eind van de 70er jaren op het eigen hok in Erpe-Mere. Ik beschouw het vandaag nog steeds als een voorrecht de SNGN-initiatiefnemers in de 90er jaren ontmoet en gesproken te hebben, om me vervolgens vastbesloten achter hun lovenswaardige clubinitiatief te scharen; hun clubinitiatief om mensen samen te brengen vanuit een bewuste mentaliteit met als oogmerk het sterker maken van de gouldamadine als soort.

Ik beschouw het vandaag nog steeds als een voorrecht de SNGN-initiatiefnemers in de 90er jaren ontmoet en gesproken te hebben, om me vervolgens vastbesloten achter hun lovenswaardige clubinitiatief te scharen.

Binnen de muren van de SNGN blijkt de oorspronkelijke Soestmentaliteit zoals geformuleerd door de SNGN-starters, ver weg verloren geraakt, ergens diep in stoffige kasten van het clubarchief weggestoken. Verborgen. Onzichtbaar.
Vandaag is het alsof de Soestmentaliteit er nooit bestaan heeft. Het is alsof haar kerngedachte en streven naar medicatie-vrije en sterke gouldamadines, nooit bestaan heeft.

Waarom is het, dat het authentieke opzet en streven naar een sterke gouldamadine als soort, vandaag een onbelangrijk derderangsitem blijkt te zijn binnen een omgeving waar de grondleggers als prioriteit net wel een sterke gouldamadine nastreefden? Hierna volgt situering van kader en randcontext.

Het is alsof de Soestmentaliteit van de grondleggers, samen met hun streven naar medicatie-vrije en sterke gouldamadines, nooit bestaan heeft.

Gouldkwekers der Lage Landen,

het bovenstaande is vandaag realiteit, iedereen kon in voorbije jaren de bovenbeschreven vaststellingen maken. Sinds de periode 2006-2008 blijkt met name ook in de dag-aan-dag praktijk bij steeds meer leden binnen de SNGN een steeds nadrukkelijkere drang vast te stellen naar “steeds vaker, steeds meer medicatie”. Niet enkel het sluipende lactonengif via de onschuldig gewaande, maar niettemin sluipend gevaarlijke Bogena- en Pfizerdruppelflessen kregen de afgelopen 10 jaar ontstellend veel meer gebruikers. Dat ondertussen de resistentie van ziekteverwekkers tegenover ivermectine en moxidectine zo hoog is opgelopen dat volledige populaties verzwakte vogels steeds-vlugger-steeds-zieker worden, is niemand ontgaan. Niettemin geen enkele alarmbel. Gewoon doorgaan. Druppelen maar. "Want iedereen doet dat vandaag toch zo, nietwaar meneer?... Doen-alsof zit in de mensengenen. In sommige meer dan andere.

Dat ondertussen de resistentie van ziekteverwekkers zo hoog is opgelopen dat volledige populaties verzwakte vogels
steeds-vlugger-steeds-zieker worden, is niemand ontgaan. Niettemin geen enkele alarmbel.

In diezelfde afgelopen 10 jaar is er in diezelfde omgeving eveneens steil groeiend gebruik vast te stellen van sulfachemo (zoals EsB3 en aanverwante) plus daarnaast vooral massaal meer nitrochemo (ondermeer Ronidazole/Ridzol, Dimetridazole/Emtryl, Furazolidone e.a.), gekoppeld aan stijgend gebruik van de meest uiteenlopende combinatie-antibiotica, tot en met chemische supercockailmixen die “speciaal door de dierenarts gemengd worden”! In genoeg gevallen zelfs “om op de buik van de vogels te smeren”!

Zonder de minste overweging of medevoelen voor geslachtofferden, gouldamadines zowel als mensen... Bitte sehr, was is' da los ??

Hoe ver zijn die SNGN-kwekers op dat moment dan mentaal geëvolueerd, dat ze er niet voor terugdeinzen om de lichaampjes van hun gouldamadines systematisch te bestoken met multi-chemo-bombardementen. Als het ware bedoeld om een soort "tactiek van de verschroeide aarde", binnen het vogellichaam aan te richten. In veel gevallen bovendien generaties lang beladen met een uitmergelend "Agent-Orange-effect", dat heel het hok aantast.

Wat bezielt de kwekers die zich daar toe lenen? Als het ware genadeloos voor het lijden dat ze daarmee bij de vogels veroorzaken, zowel als de lijdensweg bij diegenen die dergelijke chemo-vogels van hen overnemen. Lijdensweg die zij veroorzaken zonder ooit om te kijken, zonder mededogen, genau rücksichtlos.

De namen van deze hobby-chemici zijn binnen het genoemde clubcircuit gekend, in recente jaren vooral te lokaliseren in westelijke regio's, maar vooral in het noorden en het oostelijke deel van Nederland. Tot op heden echter binnen de bovengeschetste blindemannetjes-mentaliteit zonder het allerminste tegenadvies of afwijzing van hun verschroeiende praktijken. En al zeker geen enkel tegenadvies vanuit de club die zichzelf definieert als "specialistisch-inzake-gouldamadines-in-natuurbroed". Integendeel worden leden via het clubblad aangespoord om tegennatuurlijk te werk te gaan door bvb "druppelen-in-de-nek" met de kwalijke lactonen-druppelfles, en andere tegennatuurlijke praktijken.

Leden worden via het clubblad aangespoord om tegennatuurlijk te werk te gaan met de kwalijke lactonen-druppelfles, en andere tegennatuurlijke praktijken.

Dat zijn vaststellingen die elke lezer van "het Spectrum" al lezend maakt. Waarbij de gemiddeld nuchtere voorbijganger zich meteen gaat afvragen hoeveel "natuur" er vandaag nog zit in "natuurbroed" binnen een dergelijke, oogluikende doe-maar-wat-aan-omgeving... so immer wieder rücksichtlos.

In de loop van de jongste 6 tot 7 jaar hebben we aan dat soort vaststellingen vaak koude rillingen overgehouden. Uiteindelijk is na 17 jaar lidmaatschap gebleken dat de kruik zolang te water gaat tot ze barst. Vervolgens breekt. Sinds januari 2013 hebben we formeel afstand genomen van deze gang van zaken binnen de SNGN, door opzegging van lidmaatschap. Even onontkoombaar als logisch.

Elk ander alternatief is de afgelopen 8 jaar niet mogelijk gebleken. Welke de vaststellingen ook geweest zijn tijdens de jongste 8 volle jaren, of wat de aanleiding tot genezende remediëring ook bleek te zijn, steeds gingen alle betrokken neuzen in één ruk de andere kant opkijken. Doen alsof. Alle potjes gedekt. Alles kon doorgaan.

Sinds vaststelling van de eerste systeemchemici, is het vervolgens niet bij enkelingen gebleven, integendeel.

De gevolgen daaruit zijn op vandaag velerlei, in meerdere richtingen. Op tal van niveau's. En in meerdere materies. Zo is het helaas ook sinds vaststelling van de eerste systeemchemici, vervolgens niet bij enkelingen gebleven, integendeel.

Het aantal verslaafde gebruikers is de afgelopen 10 jaar ontstellend toegenomen. En dan gaat het uiteraard over veel meer dan hantering van gevaarlijke geniepigheid in het "onschuldig gewaande" druppelflesje van Bogena. Ook gaat het over meer dan de gecombineerde geniepigheid in bvb Bovomix of gelijkaardige "winkelprodukten", die open en bloot verkrijgbaar in de winkelrekken liggen. En ligt het al niet in de winkelrekken, dan voorziet internet wel een mogelijkheid tot aanschaf wereldwijd, ten behoeve van afhankelijke verslaafden. Eénmaal op internet zijn er geen grenzen meer, noch letterlijk, noch figuurlijk. Elk soort gêne of terughoudendheid is vanaf hier totaal verdwenen. Niet alleen bij een bepaalde categorie gouldkwekers bestaat er geen enkele schaamte. Ook in andere segmenten van de liefhebberij heerst er een zichtbare ongegeneerdheid. Waarbij de verwachting is met een liefhebberij die zelf geen orde op zaken stelt, er een moment komen gaat dat anderen dat in onze plaats zullen doen. Even onontkoombaar als logisch. En toch, vooralsnog lijkt er daaromtrent binnen de liefhebberij geen toereikend bewustzijn te bestaan. Doen-alsof gaat door. In Keulen dondert het. En de haas, die weet van niks. Dus mag het gedonder in Keulen blijven doorgaan.

Even nadien wordt er op nederlandstalige vogelfora heel gewoontjes "apothekers-overleg" gepleegd : "wat op internet de beste koop is, en waar". Zelfs open en bloot overleg wanneer het gaat over verboden antibioticacombinaties inclusief hormoonsteroïden, in het volste besef dat men zich in de illegaliteit bevindt. Zelfs dan nog zonder de minste gegeneerdheid. Publiekelijk. Geen enkele schaamte. Geen enkele terughoudendheid. Van achter het klavier, veilig vanuit de woonkamer-cocon, boodschapjes sturen, bestellinkjes plaatsen. Lekker makkelijk, lekker veilig waant men zich. Voor de vogels die even later alles over zich uitgestort krijgen, is het allesbehalve veilig.

Eénmaal op internet zijn er geen grenzen meer, noch letterlijk, noch figuurlijk. Elk soort gêne of terughoudendheid is vanaf hier totaal verdwenen.

Zo ver zit de mentaliteit versprokkeld. Maar zelfs dan gaat er bij de meesten nog steeds geen alarmbel met rood flikkerlicht aan. Ook niet bij de betrokken verantwoordelijken en eigenaars van vogelfora, ook al hebben ze persoonlijk de meest directe connecties in het grootste overkoepelende bondsorgaan van Nederland, waar tevens de SNGN onder ressorteert. Forumgebruikers die blijk geven van illegale intenties met verboden produkten in de liefhebberij, mogen dat volop publiekelijk ventileren en andere forumgebruikers daarin kwalijk inspireren, zonder scrupules, voor het oog van iedereen, open en bloot. Zonder de vrees om teruggefloten te worden. Zo ver zit de mentaliteit verkruimeld, doorheen alle echelons. Zelfs op die niveau's waar bijgestuurd kán worden, zijn er onveranderlijk "veel grotere prioriteiten" en vooral "veel grotere belangen" dan een bewakende en beschermende opdracht inzake misbruik van medicatie. Een bewakende en beschermende opdracht zoals het elk soort verantwoordelijkheid betaamt, op elk niveau, in alle richtingen.

Hier klikken voor de produktanalyse van een illegaal combi-chemoprodukt zoals aangebracht op het Nederlandse forum Vogelcafé, waar ook Belgische deelnemers aan het chemo-opbod, zich alsmaar lichtzinniger gaan gedragen, alsof er geen vuiltje aan de lucht is : "Dat produkt is verboden hier, maar je kan het altijd laten namaken."

Good morningWhy on earth is this gouldian phone green ?

Do you know ?

How long have you known ?

And how did you get to know it is green ?