NATUURBROED GOULDAMADINE Lievens: 2015

woensdag 30 september 2015

Pairing them up towards 28th September 2015
SUPERMOON

FULL MOON and BREEDING LAUNCH --- nature provides levers for stability in endocrine systems as well as levers for peaking in hormonal activity.
Take a leap... and surprise yourself.
Some keywords : cyclic biorythm - Pineal gland - Organum pineale - Third eye - hormonal juices regulator - neurotransmitter precursor - endocrine mechanisms in birds

vrijdag 22 mei 2015

FULL MOON and breeding launch

Rising full moon over the valley. And over the light-transparent roof of the Lievens breeding house quarters. Bigger an influence on breeding launch behaviour of black beaked hens than most gouldian keepers might suspect. Or expect. Pairing up hormonally well balanced gouldian hens with their respective male partners in heath, 5-7 days before full moon, may -when handled correctly- considerably lower threshold levels of female acceptance, at the same time stimulating couple complementarity and nursing balance throughout the several stages of the following months of breeding.

It is a factor in this breeding house always having been taken into account, at least in the course of the most recent 20-25 years, whenever nature allowed it providing a clear night sky sparing us from cloudy blankets. Breeders are advised to look in to the specifics of this lever mechanism. One just might surprise oneself.

Postscriptum :
...Feeling somewhat stunned reading this...? Subsequently perhaps followed by trying and rationalizing this breeder somewhere along the road has lost it completely...? Or are you able to consider the other option...? and investigate on the influence of moon cycles on animal activity...? and specifically on gouldian female hormonal biorythms ? Take a leap... and surprise yourself.

vrijdag 9 januari 2015

DE KWEEK-COLUMN : KOUDBROED

Over bekwaamheid van gouldamadines tot intensieve eiwitvertering bij verlaagde kweektemperaturen

Welke gouldamadines kunnen het moeiteloos ?
Welk soort gouldamadines kunnen het niet ?

Australische klimaat

Van droog naar nat

Op één-twee-drie

Met een vingerknip.
In de thuisbasis van de gouldamadine gaat het klimaat met een brutale schok "van droog naar nat". De ene dag zitten gouldamadines er nog te braden in temperaturen die oplopen tot 35°C en meer... bij luchtvochtigheden die overdag vaak genoeg onder de 30 % duiken. Tot de droge wip brutaal overslaat, van de ene dag op de andere gaat het van versmachtend droog naar rillend nat. Met het openbreken van de moessonwolken, valt de dagtemperatuur binnen enkele uren vaak abrupt 15-20°C lager, terwijl de ieldroge "zomer"-luchtvochtigheid van het ene moment op het andere met 200-300 % stijgt naar de drijfnatte "winter"-luchtvochtigheid, tot hygrowaarden van 95 % relatieve luchtvochtigheid en meer. Van zwetend uitdrogende hitte, naar koud-bibberige nattigheid, in een oogwenk. Wie kan dat aan... zonder er ziek van te worden. Kan u dat ? Of krijgt u er direct de pleuris van, koortsig hoestend en proestend ?

In Noord-Australië gaan gouldamadines niet ziekelijk hoesten wanneer plots moessonstortregens de temperatuur met 15°C en meer laten kelderen, van de ene dag op de andere. Integendeel, de 15-15 gram wegende gouldamadines worden pas dan vrolijk actief. Zo goed in hun vel zitten ze, dat ze precies dan aan voortplanting denken.

Wie gaat dan nog beweren dat gouldamadines van oorsprong zwakke vogeltjes zijn...? Wie dan...? Wie durft deze grap de wereld insturen ?

En waarom ?

Vandaag de dag bestaat in het benauwd conservatieve kwekersmilieu van "serre -warmstokers" nog altijd hardnekkige verwarring omtrent de haalbaarheid van indoor koudbroed als kweeksysteem voor gouldamadines. Anders gezegd zijn daar de twijfelaars die gouldamadines liever als kasplantjes kweken. Louter en alleen omdat ze zelf hun eigen warmgestookte gouldamadines als zwak ervaren, gaan serre-warmstokers de fysieke bekwaamheid en fysieke weerstand van de gouldamadine als soort in vraag stellen. Deze kasplantjeskwekers uiten met name vooral twijfel over het kweken van gouldamadines in niet-serretemperaturen, en zijn op hun hok bang voor relatief verlaagde temperatuurswaarden tijdens de kweekfase, genaamd "koudbroed". Met andere woorden : kwekers van serreplantjes-goulds beweren "gouldamadines kunnen het niet zonder serre-temperaturen", terwijl de nuchterheid van een volgende kweker zegt "ze doen het in de kweek heel vlotjes bij verlaagde temperaturen". Waarmee meteen duidelijk is uit welke hoek de gezaaide verwarring komt die de wereld wordt ingestuurd.

In hoofdzaak blijkt dus dat die verwarring wordt gevoed door het bestaan van enorme aantallen verzwakte gouldbestanden die in westelijk Europa nog steeds veelvuldig voorkomen; met daarin vogels die uiteraard weinig of niks kunnen verdragen. Verzwakte gouldamadines die wanneer geplaatst in een koudbroed-kweeksysteem, al gauw van hun stokken vallen. Oorzaak aan de basis daarvan, zijn altijd kortzichtige mensenhanden die brutaal en negatief ingrijpen op de soortsterkte, meestal vanuit commerciële overwegingen.

Hoe zijn die verzwakte gouldbestanden te herkennen en te localiseren ? Vrij éénvoudig :

1. In de allereerste plaats zijn het uiteraard die gouldhokken waar eieren geraapt worden alsof het elke dag Pasen is... maw fabriekshokken met pleegbroedproduktie dus, waar de commerciële macht van het produktieaantal als veel belangrijker wordt beschouwd dan gezondheid en fysieke sterkte van de gouldamadines.

2. Op de 2e plaats zijn het vanzelfsprekend evenzeer alle andere hokken waar vogels als serreplantjes op serretemperaturen bepamperd worden; want vrijwel al deze gouldhokken zijn met name tegelijk ook hokken waar kwistig met chemo en antibiotica gestrooid wordt. Ook al staan de apothekerspotten en -flessen bij die serreplantjeskwekers nooit in de vitrine tentoongesteld, meer dan 30 jaar observatie van de warmste warmstokers, leert dat serrewarmstook-gouldjes kweken, vrijwel altijd gepaard gaat met systematische hantering van potten en flessen antibiotica en chemo. Zij die het anders zeggen, hebben daar altijd hun reden voor.

Echter !!
Daarnaast zijn er vandaag eveneens de gouldamadines die wel zeer bekwaam en productief blijven bij een strengere omgevingsklimatologie. Bij aanschaf komt het er op aan te weten welke hokken sterke gouldstammen huisvesten, en welke niet.

Basis voor de heersende verwarring bij beginnende gouldhouders blijkt onwetendheid door onervarenheid. Anders gezegd worden onervaren liefhebbers dus gemakkelijke slachtoffers van prietpraat die hen met een kluitje in het riet stuurt. Waarbij men als beginner bij aanschaf nauwelijks weet wat men in de handen gestopt krijgt.
Nochtans geldt bij aanschaf altijd : vragen staat vrij (bij ons kan dat mondeling én persoonlijk, bij directe aanspreking). Immers, als kweker kan men nooit te veel weten : Informatie is kennis. Kennis is kunde. En kunde leidt tenslotte tot hoger rendement in kweekresultaten. Duurzame kweekresultaten. Dat wil tenslotte toch iedereen... Uiteraard.

In elk geval is zichzelf goed informeren altijd beter dan oeverloos gis- en miswerk, jaren aan een stuk. Dat zijn verloren jaren : Verloren tijd, verloren geld, verloren moeite. Zichzelf goed inlichten is tegelijk ook veel beter dan zich nietsvermoedend om het even wat in de handen te laten stoppen. Elk weet immers : goed begonnen is half gewonnen -en meer-.

Hieronder een korte analyse van het één en ander, ter illustratie.
TITEL : Koudbroed... enkel voor pinguins ?...

Het betreft hier een analyse waarin dieper wordt in gegaan op het belang van sterke vogels uit koudbroed, oftewel hoe koudbroedvogels op alle vlakken sterker en gezonder zijn. En uiteraard probleemloos grote nesten jongen afleveren. De conclusie dient elk voor zichzelf te maken. Want kiezen doet iedereen nu éénmaal altijd zelf.