Voorwoord
Hierna een kroniek over vaststellingen van verkrampte onbeweeglijkheid tussen vogelbonden en vogelfederaties, respectievelijk over het daaruit volgende gebrek aan wisselwerking en overleg, resultaat van voortgezette behoudsgezindheid tegen wil en dank, uitgerekend binnen de steeds dwingender en dringender context van het steeds sneller evoluerende wereldbeeld waar de avicultuur vandaag steeds nadrukkelijker mee geconfronteerd wordt. Een overzicht in drie (3) afleveringen, met onafwendbare conclusie voor alle betrokken partijen.
Aflevering 2 :
Keurders en hun richtlijnen,
technische commissies en hun verantwoordelijkheid
Keurders en hun richtlijnen
Het is een publiek geheim : in de Lage Landen werken exotenkeurders als uitvoerders van normenkaders doorgaans met een zeer hoge graad van praktische deskundigheid –de ene al meer dan de andere–. Uiteraard echter steeds binnen het kader dat door wetten- en normenmakers voor hen is uitgezet. Want keurders zijn er nu éénmaal toe gehouden om te werken op basis van de hen opgelegde “standaard”-richtlijnen. Blijft als eerste vraag, in hoeverre die “standaard”-richtlijnen optimaal georiënteerd zijn in het belang van de soort. Blijft vervolgens meteen ook de vraag, waar en waarom liefhebbers-gouldkwekers vandaag verschillende richtingen worden opgestuurd door uiteenlopende omschrijvingen en vereisten in “standaard”-richtlijnen. Die uiteenlopende richtlijnen worden vandaag opgesteld door tal van technische commissies gouldamadine, van wie in de eerste plaats opperste, technische expertise moet kunnen verwacht. Hoe uitéénlopend de richtlijnen voor één en dezelfde vogel in praktijk nog steeds blijken te zijn, keurders voeren enkel de specificaties van de hen opgelegde regelgeving uit, vaak genoeg tegen beter weten in, dikwijls vanuit conflicterende praktijkvaststellingen die her en der opduiken. Ook dat is vandaag enkel maar een blijvende feitelijkheid.
Hierna een kroniek over vaststellingen van verkrampte onbeweeglijkheid tussen vogelbonden en vogelfederaties, respectievelijk over het daaruit volgende gebrek aan wisselwerking en overleg, resultaat van voortgezette behoudsgezindheid tegen wil en dank, uitgerekend binnen de steeds dwingender en dringender context van het steeds sneller evoluerende wereldbeeld waar de avicultuur vandaag steeds nadrukkelijker mee geconfronteerd wordt. Een overzicht in drie (3) afleveringen, met onafwendbare conclusie voor alle betrokken partijen.
Aflevering 2 :
Keurders en hun richtlijnen,
technische commissies en hun verantwoordelijkheid
Keurders en hun richtlijnen
Het is een publiek geheim : in de Lage Landen werken exotenkeurders als uitvoerders van normenkaders doorgaans met een zeer hoge graad van praktische deskundigheid –de ene al meer dan de andere–. Uiteraard echter steeds binnen het kader dat door wetten- en normenmakers voor hen is uitgezet. Want keurders zijn er nu éénmaal toe gehouden om te werken op basis van de hen opgelegde “standaard”-richtlijnen. Blijft als eerste vraag, in hoeverre die “standaard”-richtlijnen optimaal georiënteerd zijn in het belang van de soort. Blijft vervolgens meteen ook de vraag, waar en waarom liefhebbers-gouldkwekers vandaag verschillende richtingen worden opgestuurd door uiteenlopende omschrijvingen en vereisten in “standaard”-richtlijnen. Die uiteenlopende richtlijnen worden vandaag opgesteld door tal van technische commissies gouldamadine, van wie in de eerste plaats opperste, technische expertise moet kunnen verwacht. Hoe uitéénlopend de richtlijnen voor één en dezelfde vogel in praktijk nog steeds blijken te zijn, keurders voeren enkel de specificaties van de hen opgelegde regelgeving uit, vaak genoeg tegen beter weten in, dikwijls vanuit conflicterende praktijkvaststellingen die her en der opduiken. Ook dat is vandaag enkel maar een blijvende feitelijkheid.
PROBLEMATIEK VAN WETGEVENDE MACHT VS UITVOERENDE MACHT
► Keurders zijn verplicht te werken op basis van opgelegde richtlijnen ◄
►►►►► vaak genoeg tegen beter weten in ◄◄◄◄◄
Technische commissies en hun verantwoordelijkheid
Per slot van rekening dragen leden van technische commissies persoonlijke en collectieve verantwoordelijkheid voor wat zij als norm- en regelgeving aan keurders en liefhebbers opleggen. Het is de aloude problematiek van wetgevende macht versus uitvoerende macht, waarbij van gemandateerde wettenmakers zonder meer alomvattende wijsheid en ruim anticiperende inzichten worden verwacht. Om deze reden alleen al, kan enkel het allerzwaarste toegangsexamen voor kandidaat-commissieleden volstaan vooraleer hen het mandaat van “normen- en wettenmaker” te vergunnen, in welk land ze zich ook bevinden. Een toegangsexamen dat niet enkel peilt naar opperste, technische expertise, maar eveneens de communicatieve bekwaamheid van kandidaten naar de hoogste standaard keurt en quoteert.
Want van technische regelgeving-makers die niet enkel zeggenschap opeisen om te gaan bepalen hoe een vogelsoort er moet gaan uitzien, maar bovendien ook hoe anderen binnen een steeds sneller groeiende wereldcontext daar onvermoeibaar moeten blijven naar toe werken, van die regelgeving-makers wordt op de allereerste plaats niet enkel het grootste technische inzicht in de materie verwacht. Maar dient tevens de allerhoogste communicatieve bekwaamheid van allemaal te worden geëist. Immers, hoe kan men als wettenmaker ten lande ooit zo ver komen om een correcte inschatting te maken van wat de rest van Europa in hun respectieve “standaarden” aan het doen zijn, en wat de rest van Europa daarmee bedoelen of beogen, wanneer van meetaf aan de communicatie tussen de verschillende doelgroepen ruim ondermaats blijft, of in genoeg gevallen zelfs volstrekt onbestaande is ?
Tegelijkertijd moet vanzelfsprekend van normen- en wettenmakers tevens de grootst mogelijke vooruitkijkende wijsheid kunnen worden vermoed; een vooruitkijkende wijsheid die anticipeert in alle mogelijk denkbare richtingen. Vooruitkijkende wijsheid die tegelijk anticipeert naar alle mogelijke medespelers op het veld. Een veld dat vandaag aanzienlijk groter is geworden dan hun eigen achtertuin. Een veld dat bovendien dag aan dag in versnellende mate steeds groter wordt dankzij expansieve effecten via internetcommunicatie en andere wereldmedia.
Van die talloze regelgeving-makers in technische commissies wordt een vooruitkijkende wijsheid verwacht die derhalve niet enkel streeft naar absolute, technische correctheid. Maar met name tegelijk ook altijd streeft naar de grootst mogelijke, internationale begrijpbaarheid door éénvormigheid in communicatie en terminologie. Eénvormigheid in normering, codering, technisch jargon en taalgebruik. Tussen alle betrokken medespelers. In alle windrichtingen. Opdat elk van de betrokken spelers elkaar naar woordgebruik altijd kunnen verstaan.
Ook daar blijft vandaag de vaststelling dat zoiets geenszins het geval is. In een wereld die vandaag "steeds sneller, steeds groter" wordt, ligt nochtans precies in die internationale begrijpbaarheid / bruikbaarheid, de cruciale sleutel waar de liefhebberij sterker en weerbaarder van moet worden. Sterker en weerbaarder teneinde niet nóg meer vogelliefhebbers in West-Europa niet nóg meer aanleiding te geven om de handdoek in de ring te gooien. In een tijdsbeeld waar vogelliefhebberij en beleving zuchtend gebukt gaan onder allerhande crisiseffecten, is precies die nood nog eens zo groot.
Want van technische regelgeving-makers die niet enkel zeggenschap opeisen om te gaan bepalen hoe een vogelsoort er moet gaan uitzien, maar bovendien ook hoe anderen binnen een steeds sneller groeiende wereldcontext daar onvermoeibaar moeten blijven naar toe werken, van die regelgeving-makers wordt op de allereerste plaats niet enkel het grootste technische inzicht in de materie verwacht. Maar dient tevens de allerhoogste communicatieve bekwaamheid van allemaal te worden geëist. Immers, hoe kan men als wettenmaker ten lande ooit zo ver komen om een correcte inschatting te maken van wat de rest van Europa in hun respectieve “standaarden” aan het doen zijn, en wat de rest van Europa daarmee bedoelen of beogen, wanneer van meetaf aan de communicatie tussen de verschillende doelgroepen ruim ondermaats blijft, of in genoeg gevallen zelfs volstrekt onbestaande is ?
Tegelijkertijd moet vanzelfsprekend van normen- en wettenmakers tevens de grootst mogelijke vooruitkijkende wijsheid kunnen worden vermoed; een vooruitkijkende wijsheid die anticipeert in alle mogelijk denkbare richtingen. Vooruitkijkende wijsheid die tegelijk anticipeert naar alle mogelijke medespelers op het veld. Een veld dat vandaag aanzienlijk groter is geworden dan hun eigen achtertuin. Een veld dat bovendien dag aan dag in versnellende mate steeds groter wordt dankzij expansieve effecten via internetcommunicatie en andere wereldmedia.
Van die talloze regelgeving-makers in technische commissies wordt een vooruitkijkende wijsheid verwacht die derhalve niet enkel streeft naar absolute, technische correctheid. Maar met name tegelijk ook altijd streeft naar de grootst mogelijke, internationale begrijpbaarheid door éénvormigheid in communicatie en terminologie. Eénvormigheid in normering, codering, technisch jargon en taalgebruik. Tussen alle betrokken medespelers. In alle windrichtingen. Opdat elk van de betrokken spelers elkaar naar woordgebruik altijd kunnen verstaan.
Ook daar blijft vandaag de vaststelling dat zoiets geenszins het geval is. In een wereld die vandaag "steeds sneller, steeds groter" wordt, ligt nochtans precies in die internationale begrijpbaarheid / bruikbaarheid, de cruciale sleutel waar de liefhebberij sterker en weerbaarder van moet worden. Sterker en weerbaarder teneinde niet nóg meer vogelliefhebbers in West-Europa niet nóg meer aanleiding te geven om de handdoek in de ring te gooien. In een tijdsbeeld waar vogelliefhebberij en beleving zuchtend gebukt gaan onder allerhande crisiseffecten, is precies die nood nog eens zo groot.
DE KRACHT VAN INTERNATIONALE BEGRIJPBAARHEID / BRUIKBAARHEID
► Wanneer liefhebberij en beleving zuchtend gebukt gaan onder crisiseffecten ◄
►►►►►► is precies die nood nog eens zo groot ◄◄◄◄◄◄
( Wordt vervolgd, in de loop van maart 2014 :
Aflevering 3 :De resterende opties : Samen synchroonzwemmen, of solitair wegzinken.)
Dia Slides Lievens Gouldamadines : Zichtbaar méér type, Zichtbaar méér gould, gouldamadine² = gouldamadine in het kwadraat
053 83 82 24 
